Historie

23 september 1948 S.V.Z.W. opgericht

Wierden herstelde zich van de Tweede Wereldoorlog. De wederopbouw kwam aarzelend op gang. Wierden werd omringd door landbouwgronden, dieverse wegen in het dorp waren nog niet verhard en men zag in het dorp nog tal van boerderijen. De juegd kon nog uren dwalen in de weilanden waar nu de nieuwbouwwijken verrezen zijn. OP diverse plaatsen in het dorp werd destijds door de jeugd gevoetbald en zo ontstonder er groepjes die een eigen naam bedachten. Eén van de nog bestaande buurtverenigingen “cornerhoek” herinnert waarschijnlijjk nog aan deze tijd.

Zo werden er met name op de opgehoogde gronden in de Grote Maat heel wat onderlinge wedstrijden tussen de jeugd van Wierden gespeeld. Het iwas de tijd van de voetbalscheoen  met de stalen neuzen de de hoge leren noppen voor de wat gefortuneerden en de klompen voor de wat minder bedeelden. Officiële doelen waren er niet. De goal werd aangegeven door jasjes, tuien die op elkaar werden geleged, later werden er palen in de grond gezet. In de “Grote Maat” waren de thuiswedstrijden van de jongelui afkomstig van de Rijssensestraat en uit de Grote Maat.

Na dit een tijd aangezien te hebben , gingen zich er “grote mensen” mee bemoeien die al gauw de leiding van dit clubje op zich namen.

De geëmigreerde M. Keuken en politie-agent H. Smits waren de eerste leidiers en zij kwamen al spoedig met het voorstel een zaterdagmiddag voetbalvereniging op te richten. Hiervoor zochten zij contact met andere personen, waarvan men redelijkerwijs kon verwachten, dat zij wel iets voor dit idee voelden.

Lang hebben zij niet hoeven zoeken, want zij vondgen genoeg mensen, die erfvan overtuigd waren dat er in Wierden goede bestaanskansen voor een dergelijkje vereniging aanwezig waren. Op deze manier kwam de eerste contactavond in het voormalige gebouw voor Chr. Belangen, tegenover de Hervormde Kerk tot stand. Enkele van de voornaamste initiatiefnemers heirvan waren, buiten de twee reeds genoemde personen o.a. A. Reyne, jarenlang één van onze beste  spelers en misschien wel de grootste pionier die de Zwaluwen gekend heeft, wan hij was een oude rot in het vak en had voordien steeds aktief gevoetbald. Met hem kunnen we in één adem noemen M. Kolkman, A. Poffers, Gebr. Mengerink, G. Baurich, W. ter Avest, P. Bookelman, J. Nijhuis, J.W. ten Brinke en S.J. de Wit, mensen die zich metn hun volle persoonlijkheid voor de vereniging gaven. Vele anderen kunnen nog genoemd worden, maar de opsommin van lal deze namen zou te eentonig worden. Voor twee personen wordt nog een uitzondering gemaakt, nl. W. Mast, de eerste voorzitter en fotograaf J. Kolkman. Beiden hebben veel bijgedragen tot het welslagen van S.V.Z.W.

Tijdens de genoemde contactavond werd besloten om op 23 september 1948 in hotel “ de Zwaan” een vergadering te houden en op die datum kwam de vereniging tot stand. In het eerste bestuur werden gekozen de heren W. Mast als voorzitter, P. Bookelman a;s secretaris/penningmeester verder de heren  H. Smits, M. Kolkman, M. Keuken en A. Reyne. Na enige weken werd hier W. ter Avest als penningmeester aan toegevoegd. Men had al gauw 40 à 50 leden, maar de grootste zorg van dit bestuur was een geschikt terrein. Dit werd gevonden aan de Vriezenveenseweg en op 1 november 1948 werd met landbouwer G. Eshuis een huurcontract afgesloten voor één jaar en bij niet-opzegging van één der partijen een stilzwijgende verlenging. Het veld was gesitueerd ongeveer op plaats waar nu veld 6 op het sportpark is, met de ingang vanaf de Vriezenveenseweg.

De naam S.V.Z.W.

De heer P. Bookelman had vroeger zij “Zwaluwen” in Vlaardingen gevoetbald en hij vond deze naam blijkbaar zo mooi, dat hij met het voorstel kwam om de pas opgerichte club ook zo te noemen.Iedereen ging hiermee accoord en die nam werd bij de K.N.V.B. opgegeven. Er kwam al gauw bericht terug, dat we onder deze naam niet mochten uitkomen, omdat er al meer clubs als Zwaluwen speelden en zodoende de kans op verwarring te groot werd. Geen bezwaar, zei M. Kolkman, we doen net als de Volharding uit Nijverdal, die ook niet meer onder deze naam mochten uitkomen en er S.V.V.N. (Sportvereniging de Volharding Nijverdal) van maakten. Wij maken er ook een sportvereniging van, maar dan Zwaluwen Wierden. En zo is S.V.Z.W. tot stand gekomen.

Het voordeel van een sportvereniging is tevens dat er dan in het kader van dezelfde vereniging ook een ander tak van sportbeoefend kan worden. De naam werd door de K.N.V.B. nu wel goedgekeurd en zo kon S.V.Z.W. in het seizoen 1949-1950 na veel geharrewar of het een christelijke of een neutrale vereining zou worden., als neutrale zaterdagmiddagvoetbalvereniging aan de competitie van de onderafdeling Twente van de KNVB 3^e Klas deelnemen

Het terrrein

Het terrein en de kleedkamers waren intussen goedgekeurd en de eerste wedstrijd kon gespeel worden. Eerst werd het terrein officieel geopend met de vriendschappelijke wedstrijd tegen Den Ham 1. Deze wedstrijd werd gewonnen met 2-1. Daarna kwamen als attractie Enter Vooruit 1 en O.N. 1 uit Almelo tegen elkaar in het veld. Er werden toen de legendarische woorden door iemand uitgesproken: “Als de Zwaluwen het eens zover gebracht hebben, maar dat zal nog wel een hele tijd duren”. Vijf jaar later zijn we ON als gebleseersd in dezelfde klasse. Enter Vooruit en na 9 jaren zaten de drie verenigingen in de hoogste klasse van het zaterdagvoetbal in het oosten.

Het succes kwam al bij de eerste competitiewedstrijd tegen DETO 3. Met 7-3 werd gewonnen en desteijds geloofde men niet dat er ooit een wedstrijd zou komen waar men blijder met overwinning zou kunnnen zijn.

In datzelfde jaar kwam de ene overwinning na de andere uit de bus, de en e wat rouyaler, de andere onder veel spanning, hierbij wordt gedoeld op de wedstrijd tegen Hulzense Boysj, waar bij de stand 1-1 de zo langzamerhand beruchte penalty grandioos werd gmist, wl kwam het halve terrein in het net, maar de ging meters naast. Niettemin werd de wedstrijd met 4-1 gewonnen en het kampioenschap kon S.V.Z.W. praktisch niet meer ontgaan. Datzelfde jaar is S.V.Z.W. kampioen geworden en zijn ze gepromoveerd, maar het voornaamste was toen wel dat SVZW door de terugkeer van Johan Mengerink, M.J. Fokkert en B. Brunsman uit Indië, ons 1^e elftal geduscht hadden kunnen versterken, Ons 2^eelftal kwam in de middenmoot terecht de junioren deden voor heu grote broers al direct niets onder en mochten de kampioensmedaille in de wacht slepen. Al met al dus een zeer voorspoedig jaar, als was er mdan maar f 5,48 in de kas. Maar zo slecht we financieel stonden, mentaal was S.V.Z.W. sterk en dit zou in de nog komende jaren  de doorslag geven.

In het seizoen 1950-1951 werd reeds met 5 elftallen aan de competitie deelgenomen en het ledental was toen  tot 75 gestegen. Ook dit jaar bracht weer het ene succes na het andere. Het 1^e elftal werd kampioen, doorstond de promotiewedstrijdenen promoveerde na 2 jaar al naar de hoogste kalasse van de onderafdeling, voorwaar een pracht prestatie. In deze promotiewerd de bekende 5-0 nederlaag tegen Sparta 2 geleden en ging A. Reyne als een gebroken man van het veld. Maar wraak is zoet en de revanche werd met 7-2 gewonnen. De A-junioren haalden de tweede kampioensmedaille binnen.

Het eerste bondstoernooi van het V.C.V. in Enschede leverde meteen al een 1^e pijs op voo het 1^e elftal en de junioren kregen de extra prijs in dit toernooi voor het beste doelmiddelsde.

Dit jaar was dus nog  beter dan het vorige en we gaan eens kijken wat het seizoen 1951-1952 gebracht heeft. In dit seizoen was het ledental inmiddels al weer tot 89 gestegen. De fam. Brunsman was en bloc lid geworden en van enkele Ambonezen had SVZW ook al versterking gekregen. Weer leek het er in het begin op dat het 1^e elftal kampioen zou wrden , maar S.V.Z.W. moest genoegen nemen met een plaats in de middenmoot.

1952-1953 bracht weer nieuwe successen. Het 1^e werd kampioen van de 1^e klas, na een slecht begin en van de 4 promotiewedstrijden tegen WVF en Mariënberg werden er 3 gewonnen en 1 verloren. Door dit resultaat stapte SVZW 1 de K.N.V.B. 4^e klasse zaterdagvoetbal binnenj. Het ledental was tot 98 opgeklommen. Wel werd een gevoelig verlies geleden door het vertrek van A. Reyne naar Arnhem en de emigratie van M. Kolkman naar Canada. Maar in het bestuur hadden zich al enkele mutaties voorgedaan. K. v.d. Weerd, H. Meijer en A. Eikenaar hadden zich als geode voorvechters ontpopt. Verdere sucsessen vallen dit jaar niet te vermelden.

Met een nieuwe voorzitter, de heer Brunink, gaat SVZW het seizoen 1953-1954 in. H. ter Avest wordt door vertrek van D.J. Schipper secretaris en ten gevolge van te drukke werkzaamheden van H. Meijer wordt J.H. ter Haar penningmeester. Voor de eerste maal in de 4r klasse weet het 1^e elftal na een slecht begin, toch nog de 2^e plaats te bezetten.  Het hoogtepunt it jaar was de 1^e prijs op het bondstoernooi te Assen voor het 1^e elftal en de A-junioren. Beide elftallen behaalden die prijs zonder één tegengoal. Het 1^e elftal kwm teru met de Trouw Dagbladwisselbeker en een medaille van Prins Bernhard, de A-junioren met een zilveren zuil  en een medaille van de commissaris van de Koningin in Drenthe.; S.V.Z.W. was die dagde vereniging en hierover is jarenlang gepraat en nog kunnen velen zich deze dag als de dag van gisteren herinneren.

De heer Joh. Schipper komt in seizoen 1954-1955 het bestuur als secretaris completeren. S.V.Z.W. heeft nu een jaar aan de Wethouder van Buurenstraat gespeeld, met man en macht is op dit terrein een kleedkamer uit de grond gestampt. Vooral de Gebr. Koolkpas hiervoor nog een woord van dank en de vereniging draaide op volle toeren. Door een 3^e plaats op de ranglijst bleef SVZW nog in de 4^e klasse.,

In dit opzicht is het seizoen 1955-1956 belangrijker. Het eerste elftal eindigt weer op de 3^e plaats, maar dat is voldoende voor een promotie  naar de 3^e klasse, destijds de hoogste klas in het zaterdagvoetbal. Na 8 jaar dus de hoogste sport op de competitieladder bereikt.  Datzelfde jaar werd in de bekerwedstrijden de kwartfinale bereikt. In deze kwartfinale werd SVZW in Leeuwarden op een snikhete dag met 5-1 van de mat geveegd.

Inmiddels zijn de nieuwe voorzitter Van der Haar en de secretais Ter Telgte aangetreden.  Het ledental is intussen opgelopen tot 170 leden, dus bijna een verdubbeling van het aantal van enige jaren geleden. Het 1^e elftal kwam op de 3^e plaats achter Genemuiden en Sparta.

Door een uitgbreidingsplan moets SVZW haar stekkie aan de Wethouder van Buurenstraat verlaten. Een groots evenement was wel de opening van het prachtige nieuwe terrein aan de Vriezenveenseweg op 5 oktober 1957. Dit terrein werd beschikbaar gesteld door de familie Timmerman, Hogeluchtsweg, ouders van de latere voorzitter J.H. Timmerman. Het terrein lag in een wat lager gedeelte van de kant van Wierden naast het terrein waar later de huidige Algemene Begraafplaats is gekomen.

In het seizoen 1958-1959 nam SVZW met 3 senioren elftallen aan de competitie deel. Op de 2^e Pinksterdag 1958 werd het eerste eigen toernooi georganiseerd. De heer J. Nijhus was inmiddels voorzitter geworden. Leo Halle kwam alstrainer. Het eerste seizoen onder hem leverde niet het geweste resultaat op, want SVZW werd 4^e achter D.O.S.S., D.E.S. en Sparta. Wel werd het A-elftal kampioen. De heren Bennink en Rosman kwamen het bestuur aanvullen.

Het seizoen 1959-1960 was heel belangrijk, want de bovenste vijf in de competitie zouden promoveren naar de nieuw ingestelde 2^e klasse. Na een spannend seizoen, waarbij DES ons haast roet in het eten gooide door te  winnen in Wierden, maar O.N. ons weer te hulp kwam door D.E.S. een punt af te halen. Een beslissingswedstrijd tegen DES was het gevolg. Voor  4000 toeschouwer werd met 2-0 gewonnen en was S.V.Z.W. kampioen en tweede klasser. Het elftal bestond uit: G.H. Hammers, G. Timmerman, E. Brunsman, J. Brunsman, J.H. Timmerman, A. Gunnink, R.J. ter Avest, G.J. Hammers, B. Brunsman,  G. v.d. Broeke, en G.H. Lodeweges. Ook het tweede elftal wilde niet achterblijven en middels 3 beslissingswedstrijden met Daarlerveen 1 promoveerden ze naar de 1^e klasse. De heer De Vries was inmiddels secretaris geworden en de Bennink volgde Nijhuis als voorzitter op.